drogi producencie papieru toaletowego...

W szafce w toalecie Anny L. jakiś czas temu znalazł się zapas papieru toaletowego, tego co zwykle. Był to papier velvet xxl co to nigdy się ma nie kończyć, ale człowiek i tak co jakiś czas zauważa, że to reklamowe wierutne kłamstwo. Mimo to kupuje w kółko ten właśnie papier wcale nie dla jego super miękkości, nieskończoności czy innych zalet jakie powinien posiadać, a dla nadrukowanych na nim piesków. Anna L. jest bowiem posiadaczką kilkuletniej dziewczynki, która kocha wszystko co jest w kolorach (uwaga, tu cytat): "róż, błękit, fiolet i morsk" oraz, jak wszystkie małe dziewczynki, jest wyjątkową miłośniczką piesków, kotków, koni i kucyków. Dziewczynka ta lubuje się także w jednorożcach, pegazach i pegazorożcach czymkolwiek by one nie były.

Kilka dni temu, gdy skończył się stary papier i z szafki została wyjęta rolka z nowego zapasu, miała miejsce pewna sytuacja:

Anna L. spojrzała na rolkę, na opakowanie... "no cholera jasna, rzeczywiście" pomyślała. Poprosiła Córkę o chwilową akceptację niedźwiadków, tłumacząc, że wszystkie zwierzątka trzeba kochać oraz obiecując, że następnym razem nie pomyli się w sklepie i weźmie ten JEDYNY WŁAŚCIWY papier.

Niestety okazało się, że w żadnym sklepie w okolicy NIE MA papieru z pieskami. Anna L. pogooglała i znalazła to: klik. Ponieważ przez lata pracowała w branży reklamowej zdawała sobie sprawę, że koszty poniesione na zmianę wizerunku marki są doskonałym argumentem za tym, że misie królować będą przez następne kilka lat, o ile nie do osiągnięcia pełnoletności przez Córkę.

I tak się Anna L. zastanawia dlaczego cały zespół marketingowców tworzących tę kampanię nie wziął pod uwagę głównych upodobań typowego przedstawiciela targetu tego produktu. Bo przecież Anna L. nie może być jedyną osobą, która przy wyborze papieru kierowała się taką, a nie inną jego cechą. Szybki risercz wśród znajomych mam to potwierdził (Tak tak czepialscy, próbka była niereprezentatywna, ale co z tego?). Jeżeli według kogoś tam marka wymagała odświeżenia i zmiany ukochanego przez małe dziewczynki zwierzątka, to czemu nie mógł to być kotek lub inny kucyk???

PS. tu Anna L. podpowiada producentom papieru toaletowego, że wyprodukowanie owego w kolorze różowym, błękitnym, fioletowym lub morskim i okraszenie go dodatkowo słodkimi aż do porzygania kucykami lub wspomnianymi wcześniej pegazorożcami gwarantuje niesamowitą sprzedaż. Anna L. chętnie poda numer konta komuś, kto pomysł wykorzysta, w celu przelania należącej jej się za genialność części zysków. Ewentualnie Anna L. informuje, że aktualnie poszukuje pracy.

PS2. Anna L. zastanawia się nad utworzeniem lobby toaletowego zabiegającego o estetykę papieru dostosowaną do kilkuletnich dziewczyńskich tyłków.