Nie czytajcie córkom baśni!

Każda mała dziewczynka marzy o tym, aby być księżniczką. (Chociaż znam taką jedną, która twierdzi, że jest Mustangiem i w nosie ma księżniczki.) Czy aby na pewno? Czy nie w tym "odrobiny" naszego wpływu? Zastanówmy się, czym karmimy nasze córki odkąd tylko zaczynają co nieco rozumieć. Baśniami i filmami Disney'a, opowiadaniami o uroczych, szczęśliwych dziewczętach. Zastanawialiście się kiedyś, czy model kobiety, który przekazujecie w ten sposób córkom jest właściwy? Typowa baśniowa księżniczka to dziewczynka o nieskazitelnej urodzie, z całą pewnością bez nadwagi, otoczona brzydkimi, grubymi, pryszczatymi, strasznymi przyrodnimi siostrami, macochami tudzież wiedźmami, ale także dobrymi, żyjącymi w blasku mężczyznami, którym wybacza się złe wybory. Pokazujemy naszym dzieciom, że akceptowalni są tylko ładni ludzie, uczymy lęku przed brzydotą i odmiennością. Dziewczynki widzą, że najważniejsze jest bycie piękną, oraz że właśnie w ten sposób wywalczą sobie wspaniałego faceta. Muszą współzawodniczyć z innymi kobietami, ale nie mogą tego robić głośno i oficjalnie. Najważniejsze są skromnie spuszczone oczy. Z mężczyznami walczyć i współzawodniczyć nie muszą, bo Ci z założenia są wspaniali i oczywiste jest, że potrzebują dodatku w formie równie wspaniałej księżniczki.

Księżniczka taka musi być dobra, grzeczna, pokorna i miła dla wszystkich. Musi po cichu przyjmować zły los i cierpienie, i nie może nawet myśleć o zemście, bo wtedy, o zgrozo, żaden książę jej nie zechce. Przecież najważniejszym życiowym celem księżniczki jest posiadanie męża. Jakiegokolwiek - mężczyźni w baśniach są w większości wspaniali i szlachetni. Jeżeli popełniają błędy, to są im one wybaczane. Są tak cudowni, że księżniczki powinny mdleć z wrażenia na samą myśl o nich. Ale, ale... jeśli tylko taka panna zacznie marzyć o miłości, to pozostają jej tylko marzenia. Przecież dziewczyna, która goni za chłopakiem to w ogóle jest fuj, odrażająca rozpustnica i cholera wie co jeszcze najgorszego.

Czy nie jest przypadkiem tak, że małe dziewczynki marzą o byciu księżniczkami z pobudek jakże egoistycznych, jak piękne suknie, bale, pałac i posiadanie własnego kucyka? A to my, dorośli, sprzedajemy im całą tą zgniłą otoczkę? Gdyby tak zacząć pokazywać naszym córkom kobiety silne, nie zdominowane przez świat mężczyzn? Pokazywać, że liczy się nie tylko uroda, ale przede wszystkim mądrość i intelekt? Księżniczki co prawda kochają czasem wszelkich "Quasimodów", ale... hmm.... z litości i chęci uwiarygodnienia faktu ich nieskazitelności. Gdyby tak pokazać córkom, że związek z mężczyzną nie powinien być ich głównym celem życiowym, oraz że nie powinny się załamywać, gdy coś pójdzie nie tak. Że nie powinny przyjmować złego losu z pokorą, ale stanąć i walczyć o zmiany? Że chęć posiadania czegoś i osiągnięcia celu za sprawą własnej pracy nie jest niczym niewłaściwym? 

Czytacie córkom baśnie? Które z nich uczą prawdziwego życia? Zastanawialiście się nad ich rolą w wychowaniu?