Narzeczony na gwałt poszukiwany!

Najczęstszym, co może usłyszeć samotna kobieta po trzydziestce, jest zdanie: "jesteś jeszcze młoda, ładna, znajdziesz sobie kogoś". Ewentualnie opinie: "z braku chłopa fiksuje". Gdy kobieta jest zbyt długo samotna, zaczyna być postrzegana jako desperatka. Koleżanki starają się swoich mężów trzymać od delikwentki z daleka, bo te kilka zdań, które ostatnio z nimi (tymi mężami) zamieniła, to był flirt. Na bank. Bo przecież już jest jej obojętne kto, byleby za rozporek mogła złapać. "Ja Ci dobrze radzę kochana, Ty lepiej trzymaj tego swojego krótko, jak ona się zbliża. Nigdy nie wiadomo, z której strony zaatakuje. Ani się obejrzysz i Ci go odbije, flądra jedna. O!"

Gdy rzeczona flądra zbliża się do towarzystwa, panie natychmiast przystrajają oblicza pięknymi uśmiechami. "Oj, wiem jak Ci ciężko, sama jesteś. Podziwiam Cię. I wiesz, czasem jak mi ten mój pieprznie skarpetami na środek pokoju, to Ci zazdroszczę. Ale ja bym tak nie dała rady, trzeba mieć dużo siły. Nie łatwiej by Ci było z kimś? Zawsze to łatwiej."

A ja tak słucham i słucham, i myślę, i może bym i tych rad posłuchała? Bo przecież całe to towarzystwo, tyle osób, tyle bogatych różnorodnych umysłów, nie może się mylić. Co z tego, że pół mojego życia, które spędziłam w związku przyniosło inną naukę. I może znalazłabym sobie tego narzeczonego. Ale wybredna będę, wymagania mam:

1. Wygląd
Nie wygląd najważniejszy, wiem. Ale jeżeli mogę być wybredna, to będę. Także tego... idealnym kandydatem byłby wysoki, misiowaty brunet. Nie lubię chudych facetów. Z twarzy coś jak Jason Momoa, trochę mniej umięśniony. Specjalnie dla niego poszłam do kina na Conana - film beznadziejny, ale może wydawało mi się tak, gdyż średnio śledziłam akcję, zapatrzona w tę twarz:

Włosy - najlepiej długie, ale niekoniecznie.

2. Głos.
Barwa głosu, to jedna z pierwszych cech, na którą zwracam uwagę. Głos, jak Peter Steel. Nie ma nic gorszego, jak wielki facet z piskliwym głosem.

3. Inteligencja

Na nic się zda wygląd Pana Momoa i głos Steela - jak chłop będzie głupi. Wymarzony kandydat powinien imponować mi intelektualnie. I musi czytać! Dużo czytać. Czytający facet nawet wyglądać nie musi, byleby nie był ode mnie drobniejszy. Ramię ma mieć szersze niż moje, a o to nie tak łatwo ;) Przykładów nie podam.

4. Usposobienie

Pewność siebie. To jest najważniejsza cecha jakiej wymagam. Facet, który nie jest pewny siebie, jest spalony. Ale w tym wszystkim musi mieć w sobie ciepło. Jak Miłoszewski. 

Co prawda nie wiem jakim człowiekiem jest pan Zygmunt, ale ma takie właśnie ciepłe oczy. Jeżeli jednak chociaż trochę postać Szackiego wzorował na sobie, to pewnie bym go nie polubiła. Szacki to jeden z najbardziej wkurzających mnie bohaterów literackich. Co nie oznacza, że trylogia o nim jest zła. 

5. Sposób wysławiania się

Nie znoszę facetów, którzy przeklinają. Uwielbiam mężczyzn, którzy mają mowę piękną i kwiecistą jak iberyjscy pisarze. Taki Marquez, Vargas, Zafon, Cabre... Byle nie Coelho ;) 

6. Testosteron

Ma kipieć. Czytaliście Metro 2033? W ogóle całe uniwersum? Szczególnie Głuchowskiego i Diakowa. Uwielbiam te książki właśnie ze względu na twardych gości z kałachami kipiących testosteronem.

7. Poczucie humoru

No przecież, że jak Pratchett. Inne niedopuszczalne. 

8. Sposób poruszania się

Tak! to ma ogromne znaczenie! Nie tylko mężczyźni patrzą na ruch kobiecych bioder. Potrafię oglądać programy kulinarne Gordona Ramsay'a, żeby popatrzeć jak się porusza ;) Uwielbiam to jego ADHD!

Tadam!!! Pierwszy blondyn w zestawieniu ;)



Niestety w swoim życiu nie spotkałam mężczyzny, który spełniałby te cechy, i który dodatkowo byłby mi bezgranicznie oddany, więc jak widzicie - jestem zmuszona być sama :D A mężów chować przede mną nie musicie. No... chyba, że jesteście żoną, któregoś z tu wymienionych ;) Poza tym, świetnie to kiedyś napisała Ania z Przewijaka KLIK: 

Nie chce już ślubu, nie marzę o tym wyjątkowym dniu, z przystojnym mężczyzną u boku. Odciąga mnie od tego to, co obserwuję na co dzień, to, co widzę i słyszę. Wiele moich znajomych małżeństw żyje ze sobą, ale tak naprawdę żyje tylko obok siebie. Mąż z żoną mijają się, spędzają wolny czas samotnie, mimo, że obok siebie. Mam to samo, a przynajmniej nie muszę prać męskich skarpetek i gotować obiadków.  Oczywiście nie chcę generalizować, wiem, że istnieją wspaniałe małżeństwa, takie również znam.

A na koniec, odeślę Was do tekstu Karoliny: Dlaczego nie szukam Kubie nowego tatusia?

"Wpis pisany jest ogromną dawka ironii i jeszcze większą szczyptą egoizmu. Takiego egoizmu za nas dwoje. Nie bierzcie go całkiem serio. Bądź co bądź- może uspokoi on wścibskich." Karolina

Aaaa! Najważniejsze! Facet ma mieć jaja!